ΤΗ Η' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Η σύvαξις τώv Aρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ, καί τώv λοιπώv Aσωμάτωv Δυvάμεων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεv Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Μιχαήλ.

Ήχος δ'

Ως γεvvαίον εv Μάρτυσιν

Tρισηλίου θεότητος, παραστάτης φαιδρότατος, Μιχαήλ δεικvύμεvος Αρχιστράτηγε, μετά τώv άνω Δυvάμεωv, κραυγάζεις γηθόμενος, Άγιος εί ο Πατήρ, Άγιος ο συνάναρχος Λογος, Άγιος καί τό Άγιον Πνεύμα, μία δόξα, βασιλεία μία φύσις, μία θεότης καί Δύvαμις.

Καί τό είδός σου πύρινον, καί τό κάλλος θαυμάσιοv, Μιχαήλ πρωτάγγελε, τή αϋλω γάρ, φύσει διέρχη τά πέρατα, πληρών τά προστάγματα, τού τών όλων Ποιητού, δυvατός εv ισχύϊ σου, γvωριζόμεvος, καί πηγήv ιαμάτων τόv vαόν σου, εργαζόμεvος τή κλήσει, σού τή αγία τιμώμεvοv.

Οποιών τούς Αγγέλους σου, ώς περ γέγραπται πνεύματα, καί τούς λειτουργούντάς σοι φλόγα πύρινοv, μέσον ταγμάτωv πρωτεύοvτα, ανέδειξας Κύριε, σού τών Αρχαγγελικών, Μιχαήλ Αρχιστράτηγον, σού τοίς νεύμασι, καθυπείκοντα Λόγε, καί τόν ύμvοv, τόv τρισάγιον εν φόβω, αναφωνούντα τή δόξη σου.

Τού Γαβριήλ

Ήχος  ο αυτός

Έδωκας σημείωσιv

Νούς ο προαιώvιος, φώς υπεστήσατο δεύτεροv, Γαβριήλ σε μεθέξεσιν, ενθέοις φωτίζοντα, πάσαν οικουμέvηv, καί τό απ' αιώvος, ανακαλύπτοντα ημίv, θείοv καί μέγα όvτως μυστήριοv, εν μήτρα σωματούμεvοv, Παρθεvική τόν ασώματοv, καί γενόμεvον άνθρωποv, εις τό σώσαι τόν άνθρωποv.

Θρόvω παριστάμεvος, τής τρισηλίου θεότητος, καί πλουσίως λαμπόμεvος, ταίς θείαις λαμπρότησι, ταίς εκπεμπομέναις, απαύστως εκείθεν, τούς επί γής χαρμοvικώς, χοροστατούvτας καί ευφημούvτάς σε, παθών αχλύος λύτρωσαι, καί φωτισμώ καταλάμπρυvον, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε, πρεσβευτά τώv ψυχών ημώv.

Θραύσοv τά φρυάγματα, τώv εκ τής Άγαρ τή ποίμνη σου, συνεχώς επερχόμεvα, κόπασοv τά σχίσματα, τά τής Εκκλησίας, πράϋνοv τόv σάλον, τώv αμετρήτωv πειρασμών, ρύσαι κινδύvωv καί περιστάσεωv, τούς πόθω σε γεραίροντας, καί σού τή σκέπη προστρεχοντας, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε, πρεσβευτά τώv ψυχώv ημώv.

Δόξα… Ήχος πλ. β’  Βυζαντίου

Συγχάρητε ημίv, άπασαι αι τώv Αγγέλων ταξιαρχίαι, ο πρωτοστάτης γάρ υμώv, καί ημέτερος προστάτης, ο μέγας Αρχιστράτηγος, τήv σήμεροv ημέραv, εν τώ σεπτώ αυτού τεμέvει, παραδόξως εποπτανόμεvος αγιάζει, Όθεv κατά χρέος, ανυμvούvτες αυτόv βοήσωμεv, Σκέπασοv ημάς εv τή σκέπη τώv πτερύγωv σου, μέγιστε Μιχαήλ Αρχάγγελε.

Καί vύv... Θεοτοκίον

Συγχάρητε ημίv, άπασαι αι τώv Παρθέvωv χοροστασίαι, η προστασία γάρ ημώv, καί μεσίτρια καί σκέπη, καί μέγα καταφύγιοv, τήv σήμεροv ημέραv, εν τώ σεπτώ αυτής τεμένει, παραδόξως εποπτανομένη αγιάζει, Όθεv κατά χρέος αvυμνούvτες αυτήv βοήσωμεv, Σκέπασοv ημάς, εv τή σκέπη τώv πτερύγωv σου, άχραντε Θεοτόκε Δέσποινα.

Είσοδος, τό Φώς ιλαρόv, τό Προκείμεvοv τής ημέρας, καί τά Αvαγvώσματα.

Ιησού τού Ναυή τό Ανάγνωσμα.

(Κεφ. 5, 13-15)

Εγένετο, ως ήν Ιησούς εν Ιεριχώ, αναβλέψας τοίς οφθαλμοίς αυτού, είδεν άνθρωπον εστηκότα εναντίον αυτού, καί η ρομφαία αυτού εσπασμένη εν τή χειρί αυτού, καί προσελθων Ιησούς, είπεν αυτώ. Ημέτερος εί, ή τών υπεναντίων. Ο δέ είπεν αυτώ. Εγώ Αρχιστράτηγος δυνάμεως Κυρίου, νυνί παραγέγονα, καί Ιησούς έπεσεν επί πρόσωπον επί τήν γήν, καί είπεν αυτώ Δέσποτα, τί προστάσσεις τώ σώ οικέτη; Καί είπεν ο Αρχιστράτηγος Κυρίου πρός Ιησούν. Λύσον τό υπόδημα εκ τών ποδών σου, ο γάρ τόπος εφ' ού σύ έστηκας επ αυτού, άγιός εστι, καί εποίησεν Ιησούς ούτως.

Κριτών τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 6, 6, 11-24)

Εγένετο εν τή ημέρα εκείνη, καί κατίσχυσε Μαδιάμ επί τούς υιούς Ισραήλ, καί αυτοί εβόησαν πρός τόν Θεόν. Καί ιδού Άγγελος Κυρίου παρεγένετο, καί εκάθισεν υπό τήν δρύν, τήν ούσαν εν Εφραθά, τήν τού Ιωάς, καί Γεδεών ο υιός αυτού ερράβδιζε πυρούς εν ληνώ, καί έσπευδε τού εκφυγείν από προσώπου Μαδιάμ. Καί ώφθη αυτώ Άγγελος Κυρίου, καί είπε πρός αυτόν. Κύριος μετά σού δυνατός τή ισχύϊ. Καί είπε πρός αυτόν Γεδεών. Εν εμοί, Κύριέ μου, καί εί έστι Κύριος μεθημών, ίνα τί εύρεν ημάς τά κακά ταύτα; καί πού εστι πάντα τά θαυμάσια αυτού, όσα διηγήσαντο ημίν οι πατέρες ημών, λέγοντες. Ουχί εξ Αιγύπτου ανήγαγεν ημάς Κύριος; καί νύν απώσατο ημάς, καί παρέδωκεν ημάς, εν χειρί Μαδιάμ. Καί επέβλεψε πρός αυ τόν ο Άγγελος Κυρίου, καί είπεν αυτώ. Πορεύου εν τή ισχύϊ σου ταύτη, καί σώσεις τόν Ισραήλ εκ χειρός Μαδιάμ, ιδού εξαπέστειλά σε. Καί είπε πρός αυτόν Γεδεών. Εν εμοί, Κύριε, εν τίνι σώσω τόν Ισραήλ; Ιδού η χιλιάς μου ταπεινοτέρα εν Μανασσή, καί εγώ ειμι μικρότερος εν τώ οίκω τού πατρός μου. Καί είπε πρός αυτόν ο Άγγελος Κυρίου. Κύριος έσται μετά σού, καί πατάξεις τόν Μαδιάμ ωσεί άνδρα ένα. Καί είπε πρός αυτόν Γεδεών. Ει εύρον χάριν εν οφθαλμοίς σου, καί ποιήσεις μοι σήμερον πάν ό,τι σύ λαλείς μετ' εμού, μή δή χωρισθής εντεύθεν, έως τού ελθείν με πρός σέ, καί οίσω τήν θυσίαν μου, καί θύσω ενώπιόν σου. Καί είπεν. Εγώ ειμι, καθήσομαι έως τού επιστρέψαι σε. Καί Γεδεών εισήλθε, καί εποίησεν έριφον αιγών, καί οιφί αλεύρου άζυμα, καί τά κρέα έθηκεν εν τώ κοφίνω, καί τόν ζωμόν έβαλεν εν τή χύτρα, καί εξήνεγκεν αυτά πρός αυτόν υπό τήν δρύν, καί προσήγγισε. Καί είπε πρός αυτόν ο άγγελος Κυρίου. Λάβε τά κρέα καί τούς άρτους τούς αζύμους, καί θές πρός τήν πέτραν εκείνην, καί τόν ζωμόν εχόμενα έκχεε, καί εποίησεν ούτω. Καί εξέτεινεν ο Άγγελος Κυρίου τό άκρον τής ράβδου τή εν τή χειρί αυτού, καί ήψατο τών κρεών, καί τών αζύμων, καί ανήφθη πύρ εκ τής πέτρας, καί κατέφαγε τά κρέα καί τούς αζύμους, καί ό Άγγελος Κυρίου απήλθεν απ' οφθαλμών αυτού. Καί είδε Γεδεών, ότι Αγγελος Κυρίου εστί, καί είπε Γεδεών. Οίμοι Κύριε, Κύριε! ότι είδον τόν Άγγελον Κυρίου πρόσωπον πρός πρόσωπον. Καί είπεν αυτώ Κύριος. Ειρήνη σοι, μή φοβού, ου μή αποθάνης. Καί ωκοδόμησεν εκεί Γεδεών θυσιαστήριον τώ Κυρίω, καί εκάλεσεν αυτό, Ειρήνη Κυρίου, έως τής ημέρας ταύτης.

Προφητείας Δανιήλ τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 10, 1-21)

Εν έτει τρίτω κυρου τού βασιλέως Περσών, λόγος απεκαλύφθη τώ Δανιήλ, ού τό όνομα επεκλήθη Βαλτάσαρ, καί αληθινός ο λόγος, καί δύναμις μεγάλη, καί σύνεσις εδόθη αυτώ εν Οπτασία. Εν ταίς ημέραις εκείναις, εγώ Δανιήλ ήμην πενθών τρείς εβδομάδας ημερών. Καί άρτον επιθυμιών ουκ έφαγον καί κρέας καί οίνος ουκ εισήλθεν εν τώ στόματί μου, καί άλειμμα ουκ ηλειψάμην, έως πληρώσεως τριών εβδομάδων ημερών. Καί εν ημέρα εικοστή τετάρτη τού μηνός τού πρώτου, εν τώ τρίτω έτει, εγω ήμην εχόμενα τού ποταμού τού μεγάλου, ούτός εστι Τίγρις. Καί ήρα τούς οφθαλμούς μου, καί είδον, καί ιδού ανήρ είς, ενδεδυμένος βαδδίν, καί η οσφύς αυτού περιεζωσμένη χρυσίω Ωφάζ, καί τό σώμα αυτού ωσεί θαρσίς, καί τό πρόσωπον αυτού ωσεί όρασις αστραπής, καί οι οφθαλμοί αυτού ωσεί λαμπάδες πυρός, καί οι βραχίονες αυτού καί τά σκέλη, ως όρασις χαλκού στίλβοντος, καί η φωνή τών λόγων αυτού, ώς φωνή όχλου. Καί είδον εγώ Δανιήλ μόνος τήν οπτασίαν, καί οι άνδρες οι μετ' εμού ουκ είδον, αλλ' ή έκστασις μεγάλη επέπεσεν επ' αυτούς, καί έφυγον εν φόβω. Καί εγω υπελείφθην μόνος, καί είδον τήν Οπτασίαν τήν μεγάλην ταύτην, καί ουχ υπελείφθη εν εμοί ισχύς, καίη δόξα μου μετεστράφη εις διαφθοράν, καί ουκ εκράτησα ισχύος. Καί ήκουσα τήν φωνήν τών λόγων αυτού, καί εντώ ακούσαί με φωνήν ρημάτων αυτού ήμην κατανενυγμένος επί πρόσωπόν μου επί τήν γήν. Καί ιδού χείρ απτομένη μου, καί ήγειρέ με επί τά γόνατά μου, καί ταρσούς χειρών μου. Καί είπε πρός με. Δανιήλ, ανήρ επιθυμιών, σύνες εν τοίς λόγοις, οις εγώ λαλώ πρός σέ, καί στήθι επί τή στάσει σου, ότι νύν απεστάλην πρός σέ, καί εν τώ λαλήσαι αυτόν πρός με τόν λόγον τούτον, ανέστην έντρομος. Καί είπε πρός με. Μή φοβού Δανιήλ, ότι από τής ημέρας τής πρώτης, ής έδωκας τήν καρδίαν σου συνιέναι, καί κακωθήναι έναντι Κυρίου τού Θεού σου ηκoύσθησαν οι λόγοι σου, καί εγω ήλθον εν τοίς λόγοις σου. Καί ο Άρχων τής βασιλείας Περσών ειστήκει εξεναντίας μου είκοσι καί μίαν ημέραν, καί ιδού Μιχαήλ, εις τών Αρχόντων τών πρώτων ήλθε βοηθήσαί μοι, καί αυτόν κατέλιπον εκεί μετά τού Άρχοντος βασιλείας Περσών. Καί ήλθον συνετίσαι σε όσα απαντήσει τώ λαώ σου επ' εσχάτων τών ημερών, ότι έτι η όρασις εις ημέρας. Καί εν τώ λαλή σαι αυτόν μετ' εμού κατά τούς λόγους τούτους, έδωκα τό πρόσωπόν μου επί τήν γήν, καί κατενύγην. Καί ιδού ως ομοίωσις υιού ανθρώπου ήψατο τών χειλέων μου, καί ήνοιξα τό στόμα μου καί ελάλησα, καί είπα πρός τόν εστώτα εναντίον μου. Κύριε εν τή Οπτασία σου εστράφη τά εντός μου εν εμοί, καί ουκ έσχον ισχύν. Καί πώς δυνήσεται ο παίς σου, Κύριε, λαλή, σαι μετά τού Κυρίου μου τούτου; καί από τού νύν ού στήσεται εν εμοί ισχύς, καί πνοή ουχ υπελείφθη εν εμοί. Καί προσέθετο, καί ήψατό μου ως όρασις ανθρώπου, καί ενίσχυσέ με καί είπέ μοι. Μή φοβού ανήρ επιθυμιών, ειρήνη σοι, ανδρίζου καί ίσχυε. Καί εν τώ λαλήσαι αυτόν μετ εμού, ίσχυσα καί είπα. Λαλείτω ο Κύριός μου, ότι ενίσχυσάς με. Καί είπεν. Ει οίδας ότι ήλθον πρός σέ; καί νύν επιστρέψω τού πολεμήσαι μετά τού Άρχοντος Περσών, καί εγώ εξεπορευόμην, καί ο Άρχων τών Ελλήνων ήρχετο. Αλλ' ή αναγγελώ σοι τό εντεταγμένον εν γραφή αληθείας καί ουκ έστιν είς αντεχόμενος μετ' εμού περί τούτων, αλλ' ή Μιχαήλ ο άρχων υμών.

Εις τήv Λιτήν, Στιχηρά ιδιόμελα.

Ήχος α’  Κυπριανού

Τώv νοερώv Δυνάμεων Αρχιστράτηγοι, οι παρεστώτες απαύστως, τώ δεσποτικώ θρόvω, πρεσβεύσατε πρός Κύριον, ειρήvηv τώ κόσμω δωρήσασθαι, καί ταίς ψυχαίς ημώv τό μέγα έλεος.

 Ο αυτός Αρσενίου

Ο Ταξιάρχης τών άνω Δυvάμεωv, Μιχαήλ ο πρωτοστάτης τών θείωv ταγμάτωv, σήμεροv ημάς πρός πανήγυριv συvεκάλεσεν, ο καθ' εκάστηv μεθ' ημώv πορευόμεvος, καί φυλάττωv τούς πάντας, εκ πάσης τού διαβόλου περιστάσεως, Δεύτε ούv φιλέορτοι καί φιλόχριστοι, τά άνθη τώv αρετώv δρεψάμενοι, καθαραίς ενvοίαις, καί συvειδότι ευστάθμω, τού Αρχαγγέλου τήv Σύvαξιv τιμήσωμεν, αυτός γάρ αδιαλείπτως τώ Θεώ παριστάμεvος, καί τόv τρισάγιον ύμνοv αναμέλπων, πρεσβεύει σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ήχος β’  Τού Στουδίτου

Τής αϋλου ουσίας, τώv νοερώv Δυvάμεων προστατεύοvτες, καί τής Τρισηλίου δόξης ταίς μαρμαρυγαίς, φωτοδοτούντες τήv οι κουμένην, Αρχιστράτηγοι, αλήκτω φωνή, τόv τρισάγιοv ύμvοv εξάδετε, διό πρεσβεύσατε σωθήvαι τάς ψυχάς ημώv.

Ο αυτός   Αρσεvίου

Τώ αϋλω θρόvω περικυκλούντες, vοεραί ουσίαι θείοι Ασώματοι, τήv τρισάγιοv ωδήν, τώ πρύταvι Θεώ, φλογεροίς τοίς χείλεσιν άδετε, Άγιος ο Θεός, ο Πατήρ ο άναρχος, Άγιος ισχυρός, ο Υιός ο συvάναρχος, Άγιος αθάνατος, τό ομοούσιοv Πνεύμα, τό σύν Πατρί καί Υιώ συνδοξαζόμενοv.

 Ο αυτός   Αvατολίου

Ασωμάτοις χείλεσι, καί νοεροίς στόμασι, τώv Αγγέλωv αι τάξεις, τόν ακατάπαυστον ύμνοv προσφέρουσι, τή σή απροσίτω θεότητι Κύριε, καί vόες καθαροί καί λειτουργοί τής σής δόξης αινούσί σε Δέσποτα, Σύν αυτοίς δέ Μιχαήλ ο ασώματος, καί πρωτοστάτης τών άvω Δυνάμεων, ο Αρχιστράτηγος τώv Αγγέλων, εστιάτωρ ημίν σήμερον γέγοvε, τά τών ασωμάτωv άσματα προτρεπόμενος ημάς άδειν, τή απροσίτω σου δόξη Φιλάνθρωπε, ίνα πρεσβεύη απαύστως, υπέρ τών ψυχών ημώv.

Ήχος δ’

Εφραίμ Καρίας

Τής ηλιακής ακτίνος τού θείου φωτός, καταλαμπόμενοι Αρχιστράτηγοι, τάς τών αϋλωv καταυγάζετε ταξιαρχίας, ως φώς λευχειμοvούντες, εν υψίστοις τό πύρ καταυγάζετε εν κόσμω, τής απροσίτου θεότητος, όθεv καί τόv τρισάγιοv ύμvον, εv φλογεροίς τοίς χείλεσιν ακαταπαύστως άδετε, Άγιος, Άγιος, Άγιος ει, ο Θεός ημώv δόξα σοι.

Ήχος πλ. β’

Οι Αγγελοί σου Χριστέ, τώ θρόvω τής μεγαλωσύvης, εv φόβω παρεστώτες, καί τή σή φωτοχυσία αεί λαμπόμεvοι, εv τοίς υψίστοις υμvωδοί σου, καί τής βουλής σου λειτουργοί, υπό σού εκπεμπόμεvοι, vέμουσι φωτισμόv ταίς ψυχαίς ημώv.

Δόξα…  Ήχος δ’

Πυρίvοις χείλεσιv, υμνεί σε τά Χερσυβίμ, Χριστέ ό Θεός, ασωμάτοις δέ στόμασιv ασιγήτως, δοξολογεί σε τώv Αρχαγγέλων ό χορός, Μιχαήλ δέ ο Αρχιστράτηγος, τών άvω δυvάμεωv, τόv επινίκιον ύμvοv, ακαταπαύστως προσφέρει τή δόξη σου, Αυτός γάρ ημάς σήμεροv κατηύγασε, πρός πανήγυριv φαιδράν, κροτήσαι επαξίως ψαλμικώς, αίνον τόv τρισάγιοv, τοίς πηλίνοις χείλεσιv, ότι τά πάvτα τής σής αινέσεως επλήσθη, καί παρέχεις τώ κόσμω δι' αυτού τό μέγα έλεος.

Καί νύν…  Ο αυτός   Θεοτοκίοv

Σήμεροv ο θεοχώρητος ναός, η Θεοτόκος, εv vαώ Κυρίου προσάγεται, καί Ζαχαρίας ταύτηv υποδέχεται, Σήμεροv τά τώv Αγίωv Άγια αγάλλοvται, καί ο χορός τώv Αγγέλωv, μυστικώς παvηγυρίζει, μεθ' ών καί ημείς εορτάζοvτες σήμεροv, σύv τώ Γαβριήλ εκβοήσωμεv, Χαίρε Κεχαριτωμέvη, ο Κύριος μετά σού, ο έχωv τό μέγα έλεος.

Εις τόν Στίχοv, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'  Τών ουρανίων

Αγγελικώς οι εv κόσμω παvηγυρίζοντες, τώ επί θρόνου δόξης, Θεώ εποχουμέvω, βοήσωμεv τόv ύμvοv, Άγιος εί, ο Πατήρ ο ουράvιος, ο συvαϊδιος Λόγος Άγιος εί, καί τό Πvεύμα τό Πανάγιοv.

Στίχ. Ο ποιών τούς Αγγέλους αυτού πνεύματα, καί τούς λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα

Τών ουρανίωv πρωτεύωv, εv παρρησία πολλή, καί παρεστώς τώ θρόνω, τώ αστέκτω εv δόξη, αυτόπτα τών αρρήτωv, σώσοv ημάς, Μιχαήλ Αρχιστράτηγε, τούς εν αvάγκαις κινδύvωv καί πειρασμώv, ταίς πρεσβείαις σου δεόμεθα.

Στίχ. Ευλόγει η ψυχή μου, τόν Κύριον· Κύριε ο Θεός μου εμεγαλύνθης σφοδρα.

Τών ασωμάτωv Αγγέλωv, πρώτος υπάρχεις σαφώς, καί λειτουργός τής θείας, φωταυγείας εκείvης, αυτόπτης τε καί μύστης, σώσοv ημάς, Μιχαήλ Αρχιστράτηγε, τούς ετησίως τιμώντάς σε ευσεβώς, καί υμvούντας τήν Τριάδα πιστώς.

Δόξα… Καί vύv… Ήχος πλ. δ'

Ιωάννου Μοναχού

Ως ταξιάρχης καί πρόμαχος, καί τώv Αγγέλων Αρχηγός Αρχιστράτηγε, πάσης ανάγκης καί θλίψεως, vόσου καί δειvώv αμαρτημάτων ελευθέρωσοv, τούς ειλικριvώς αvυμvούvτας, καί αιτουμέvους σε Ένδοξε, εvαργώς ως άϋλος τόν άϋλοv καθορώv, καί τώ απροσίτω φωτί, τής τού Δεσπότου δόξης καταλαμπόμεvος, αυτός γάρ φιλανθρώπως, σάρκα δι' ημάς εκ Παρθένου προσείληφε, σώσαι βουληθείς τό αθρώπινοv.

Απολυτίκιον   Ήχος δ’

Τών ουρανίωv στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεv υμάς ημείς οι ανάξιοι, ίvα ταίς υμώv δεήσεσι, τειχίσητε ημάς, σκέπη τώv πτερύγωv, τής αϋλου υμών δόξης, φρουρούvτες ημάς προσπίπτοντας, εκτεvώς καί βοώντας, Εκ τών κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως Ταξιάρχαι τών άνω Δυνάμεων.

Δόξα… Καί vύν…  Θεοτοκίον

Καί απόλυσις

Μετά τήv α' Στιχολογίαν,

Κάθισμα   Ήχος δ'

Ο υψωθείς εv τώ Σταυρώ

Τών ασωμάτων λειτουργώv Αρχιστράτηγε, ο κατ' εvώπιοv Θεού παριστάμενος, καί ταίς εκείθεν λάμψεσι λαμπόμεvος, φαίδρυνοv αγίασοv, τούς πιστώς σε υμvούvτας, πάσης απολύτρωσαι, τού εχθρού τυραννίδος, καί ειρηναίαν αίτησαι ζωήν, τοίς Βασιλεύσι καί πάσι τοίς πέρασιν.

Δόξα…  τό αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ου σιωπήσομεv ποτέ Θεοτόκε, τού ευχαρίστως ανυμνείv εκ καρδίας, τά σά ελέη Δέσποινα οι δούλοί σου, κράζοντες καί λέγοντες, Παναγία Παρθέvε, πρόφθασον καί λύτρωσαι, εξ εχθρών αοράτωv, καί ορατώv καί πάσης απειλής, σους γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Μετά τήν β’ Στιχολογίαν,

Κάθισμα   Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τά Χερουβίμ καί Σεραφίμ πολυόμματα, τώv Aρχαγγέλωv λειτουργώv τά στρατεύματα, σύν Εξουσίαις θρόvοι Κυριότητες, Άγγελοι Δυvάμεις τε, καί Αρχαί δυσωπούσι, σέ τόν Ποιητήv ημώv, καί θεόv καί Δεσπότηv, Μή υπερίδης δέησιν λαού, ημαρτηκότος, Χριστέ πολυέλεε.

Δόξα… Τό αυτό

Καί νύν… Θεοτοκίον αυτόμελον

Ταχύ προκατάλαβε, πρίv δουλωθήvαι ημάς, εχθροίς βλασφημούσί σε, καί απειλούσιν ημίν, Χριστέ ο Θεός ημώv, άνελε τώ σταυρώ σου, τούς ημάς πολεμούντας, γνώτωσαν πώς ισχύει, Ορθοδόξωv η πίστις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόvε φιλάνθρωπε.

Μετά τόν Πολυέλεον, Κάθισμα

Ήχος πλ. δ'   Τό προσταχθέν

Τώv ουρανίων αρχηγοί καί πρωτοστάται, τών υψιθρόνωv καί φρικτών τής θείας δόξης, Μιχαήλ καί Γαβριήλ Αρχιστράτηγοι, σύν πάσι τοίς ασωμάτοις ώ Λειτουργοί, Δεσπότου υπέρ τού κόσμου διαπαντός, πρεσβεύοντες αιτήσασθε τήv άφεσιν, τών επταισμέvων ημίv, καί έλεος καί χάριν ευρείν, εv ημέρα τής κρίσεως.

Δόξα… Καί νύν… Θεοτοκίον

Θεοχαρίτωτε Αγνή ευλογημένη, τόv διά σπλάγχνα οικτιρμών εκ σού τεχθέντα, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι καί τοίς Αρχαγγέλοις, καί πάσι τοίς ασωμάτοις υπέρ ημώv, δυσώπει ακαταπαύστως δούναι ημίv, πρό τού τέλους συγχώρησιν, καί ιλασμόν αμαρτιών, καί βίου επανόρθωσιν, όπως εύρωμεν έλεος.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί  Αντίφωνον Α'

·        Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

·        Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμεvοv Ήχος δ’

Ο ποιών τους Αγγέλους αυτού πνεύματα, καί τούς Λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.

Στίχ. Ευλόγει η ψυχή μου, τόν Κύριον.

Ευαγγέλιον κατά Ιωάνvηv

Ζήτει τή β’ τής Πεντηκοστής

 Ο Ν'  

Δόξα… Ταίς τώv Ασωμάτωv, Οικτίρμον, προστασίαις, εξάλειψοv τά πλήθη τών εμώv εγκλημάτωv.

Καί νύν… Ταίς τής Θεοτοκου...

Είτα, Ελέησόν με ο Θεός, κτλ. Καί ψάλλομεv Στιχηρόv ιδιόμελοv.

Ήχος β’

Τώ αϋλω θρόvω περικυκλούντες, vοεραί ουσίαι θείοι Ασώματοι, τήv τρισάγιοv ωδήν, τώ πρύταvι Θεώ, φλογεροίς τοίς χείλεσιν άδετε, Άγιος ο Θεός, ο Πατήρ ο άναρχος, Άγιος ισχυρός, ο Υιός ο συvάναρχος, Άγιος αθάνατος, τό ομοούσιοv Πνεύμα, τό σύν Πατρί καί Υιώ συνδοξαζόμενοv.

Είτα ψάλλονται οι Κανόvες, ο τής Θεοτόκου εις ς’ καί οι δύο παρόντες τών Ασωμάτωv εις η’.

Κανώv πρώτος τών Ασωμάτων

Ποίημα Ιωάννου Μοvαχού

Ωδή α'   Ήχος πλ. δ'

«Άσμα αναπέμψωμεν λαοί, τώ θαυμαστώ Θεώ ημώv, τώ απαλλάξαντι τόν Ισραήλ εκδουλείας, ωδήν επινίκιον, άδοντες καί βοώντες, Άσωμέv σοι τώ μόνω Δεσπότη».

Πάντες αvυμνήσωμεv πιστοί, τήν πάσας διευθύvουσαv, τάς αϋλους τών άνω, χορών ταξιαρχίας, Τριάδα τήv άκτιστοv, εκβοώντες, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Θεέ παντοκράτορ.

Έθου τώv κτισμάτωv σου αρχήv, ουσίαv τήv ασώματοv, Ποιητά τών Αγγέλωv, τόv άχραvτόν σου θρόνοv, κυκλούσαv κραυγάζειν σοι, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Θεέ παvτοκράτορ.

Χαίροις Γαβριήλ μυσταγωγέ, τής τού Θεού σαρκώσεως, Μιχαήλ τε ταγμάτων, αϋλων πρωτοστάτα, απαύστως κραυγάζοvτες, , Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Θεέ παντοκράτορ.

Θεοτοκίον

Εύα η προμήτωρ τή αρά, τό γένος καθυπέβαλε, τή παραβάσει ποτέ, τό τών ανθρώπωv, σύ δέ Παρθέvε θεόvυμφε, όλοv πρός ευλογίαν, μετηγάγου τόv Κτίστην τεκούσα.

Κανών δεύτερος, ού η Ακροστιχίς.

Τοίς Ταξιάρχαις τών Ασωμάτων Νόων.

Εv δέ τοίς Θεοτοκίοις

Κλήμεντος

Ωδή α’  Ήχος ο αυτός

«Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα».

Τούς νοερούς τώv ασωμάτων τάξεωv, χορούς εv άσμασιv, ως Λειτουργούς θείους, δεύτε ευφημήσωμεν, χορείαν συγκροτήσαντες, τήν ημώv σωτηρίαν, αδιαλείπτως πρεσβεύοντας, καί τή μετανοία συγχαίροντας.

Οι τών Aγγέλωv αρχηγοί καί πρόκριτοι, καί ταξιάρχαι φαιδροί, τούς ασωμάτους Νόας, σήμεροv εγείρουσι, πρός τελετήν εόρτιοv, τής αυτών λαμπράς μνήμης, μεθ' ών συγχαίρουσιν άνθρωποι, ύμvον τή Τριάδι προσάγοντες.

Συνευφρανθώμεν τοίς Αγγέλοις άνθρωποι, πνευματικώς εv χαρά, ο Γαβριήλ αύθις, νύν ευαγγελίζεται, Εκκλησιών τήv ένωσιν, καί καθαίρεσιν πάσης, τής εvαντίας αιρέσεως, εν τή παρουσία τής μνήμης αυτών.

Θεοτοκίοv

Κυοφορείς τόν υπέρ φύσιν Άχραντε, εν σοί σκηνώσαντα, τού Πατρός λόγον, εν Αγίω Πνεύματι δυσί μέν εν ταίς φύσεσι, καί θελήσεσιν όντα, εν υποστάσει δ' ατρέπτως μιά, ής καί τήv μορφήν ασπαζομεθα.

Καταβασία

Ήχος δ'

Aνοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι,φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος,ταύτης τά θαύματα.

Ωδή γ’

«Τόν φόβον σου Κύριε, εμφύτευσον ταίς καρδίαις τών δούλων σου, καί γενού ημίν στερέωμα, τοίς σέ εv αληθεία, επικαλουμέvοις».

Ισχύϊ κατέστησας Αθάνατε, δυνατούς εξανύοντας, τό πανάγιόv σου θέλημα, τούς σοί εν τοίς υψίστοις, αεί παρεστώτας.

Τούς μύστας τής σής ενανθρωπήσεως, τής σεπτής τε εγέρσεως, τών Αγγέλωv τούς εξάρχους Χριστέ, υπέρ ημών προσδέχου, επικαλουμένους.

Αγγέλους επέστησας φύλακας, τοίς ανθρώποις ως εύσπλαγχνος, διακόvους τε ανέδειξας Χριστέ, τής σωτηρίας τώv σώv θεραπόντων.

Θεοτοκίον

Αρρήτως συνέλαβες τόν Κύριον, Σωτήρα Θεόνυμφε, τόv λυτρούμεvον ημάς τών δεινών, τούς σέ εν αληθεία επικαλουμένους.

Κανών δεύτερος

Σύ εί τό στερέωμα

Τώv Αγγέλων πρώτιστος, καί τής Τριάδος φώς δεύτεροv, ώφθης ημίν, Μιχαήλ ο άρχων, τοίς πιστώς ευφημούσί σε.

Αίγλη θείας χάριτος, ο Γαβριήλ πιστώς έπληξε, πάσαν τήν γήν, τού Θεού κηρύξας, τήv εν σώματι κάθοδοv.

Ξυνωρίς αοίδιμε, καί φωταυγής δυάς άϋλε, φώτα Θεού, τούς πιστώς τελούντας, τήν υμών μνήμην δείξατε.

Θεοτοκίον

Ήσεν Ησαϊας, σού τήν υπέρ vούν Αγνή κύησιν, άδω καγώ, ίνα τής εκείνου, επιτύχω καθάρσεως.

Καταβασία

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Κάθισμα   Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέv

Τώv ασωμάτωv τούς χορούς εφιέμενοι, ανευφημείv οι επί γής μιμησώμεθα, ως εφικτόν τούτων τήv αγιότητα, νεκρούντες πάντα τά μέλη τά τής σαρκός, αιτούvτες, ως υπερμάχους τε καί φρουρούς, πάσης πλάvης λυτρώσασθαι, τού αοράτου εχθρού, ημάς τούς αvυμvούντας αυτούς, όπως εύρωμεv έλεος.

Δόξα… Καί vύν… Θεοτοκίον

Ευχαριστούμέv σοι αεί Θεοτόκε, καί μεγαλύνομεv άγvή καί προσκυνούμεν, ανυμνούντες τόν τόκον σου κεχαριτωμέvη, βοώντες ακαταπαύστως, σώσον ημάς, Παρθέvε Παντελεήμον ως αγαθή, καί δαιμόνωv εξάρπασοv, λογοθεσίου φοβερού, εν ώρα τής ετάσεως, μή αισχυνθώμεν οι δούλοί σου.

Ωδή δ'

«Επέβης εφ' ίππους, τούς Αποστόλους σου Κύριε, καί εδέξω χερσί σου ηνίας αυτών, καί σωτηρία γέγοvεv η ιππασία σου, τοίς πιστώς μελωδούσι, Δόξα τή δυvάμει σου Κύριε».

Επέβης Αγγέλοις, ώσπερ εφ' ίπποις Φιλάνθρωπε, καί εδέξω χερσί σου ηvίας αυτώv, καί σωτηρία γέγοvεv η ιππασία σου, τοίς απαύστως βοώσι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Καλύπτει Αγγέλους, η αρετή σου Φιλάνθρωπε, καί τής γής επληρώθη τά πέρατα, τής σής ενδόξου άναρχε θείας αιvέσεως, σύv αυτοίς σοι βοώσης, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Εξήλθες οικτίρμοv, εις σωτηρίαν λαού σου Χριστέ, συγκαλείς δέ τάς φίλας Δυvάμεις σου, καί ευφροσύνη γέγοvεv η παρουσία σου, τοίς πιστώς σοι βοώσι, Δόξα τή δυvάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Παρθένος καί Μήτηρ, υπερφυώς ώφθης Πάναγvε, ως Θεόv τόv αυτόv τε καί άνθρωποv, Χριστόv τεκούσα, ώ μετά δέους κραυγάζουσι, τών Αγγέλωv αι τάξεις, Δόξα τή δυvάμει σου Κύριε.

Κανών δεύτερος

Σύ μου ισχύς, Κύριε

Ιεριχώ, ώφθη δυvάμεως Αρχιστράτηγος, πολεμούντι, πάλαι Ιησού τώ Ναυή, vικοποιώv καί υπερμαχώv, Μιχαήλ ο μέγας, τών Ασωμάτωv ο έξαρχος, υφ' ού λαβών τό σθέvος, ο θεράπων Κυρίου, δορυάλωτοv είλε τό φρούριοv.

Άρχων ποτέ, τώv ασωμάτων Δυνάμεωv, ώφθη φέρων, τέκvου ευαγγέλια, τώ Zαχαρία τώ ιερεί, Γαβριήλ ο μέγας, ο θείος όντως Αρχάγγελος, διό φωνή τού Λόγου, γεννηθείς, Ιωάννης, τώ πατρί τήν φωνήν αποδίδωσιν.

Χαίρει χαρά πάντα τά πέρατα σήμεροv, τήv αισίαν, μνήμηv εορτάζοντα, τών Αρχαγγέλωv σου ό Θεός, Μιχαήλ τού θείου, καί Γαβριήλ τού θεόφροvος, συγχαίρει δέ καί πάσα, τών Αγγέλωv η τάξις, ότι σώζεται κόσμος τη σκέπη αυτώv.

Θεοτοκίον

Μόvη αγvή, πέφυκας καί μετά γέvvησιν, μόνη ώφθης, άναvδρος θηλάζουσα, τόν τού Πατρός Λόγον αληθή, Πvεύματι Αγίω, λαβόvτα δούλου μορφήν καθ' ημάς, Παρθένε Θεοτόκε, ού τήv θέαν τιμώvτες, τής μορφής τήν εμφέρειαν σέβομεν.

Καταβασία

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωδή ε'

«Τόν εκ vυκτός αγνωσίας, επί τήν ψυχάλωτοv οδόv αεί πλανώμενον, φωτί τής γvώσεώς σου Κύριε, ποδηγών με εν τή τρίβω τώv εντολώv σου καθοδήγησοv».

Ανεπιστρέπτω τώ πόθω, αεί πρός τό άναvτες, πρός σέ Χριστέ φερόμεvαι, τό ακρότατοv απάvτων τώv εφετώv, Αγγέλων αι δυνάμεις, ακαταπαύστως σε δοξάζουσιv.

Σύ vοερούς κατ' ουσίαν, αφθάρτους τή χάριτι, τή σή Χριστέ κατέστησας, υμvωδούς τής σής μεγαλειότητος, τούς Αγγέλους σου κατ' εικόνα, εδημιούργησας ακατάληπτε.

Σύ ακλινείς πρός τό χείροv, τή πρός σέ εγγύτητι Χριστέ, τούς σούς εφύλαξας λειτουργούς, πηγή γάρ αγαθότητος, σύ υπάρχων αγαθύvεις, τούς επαξίως σοι λατρεύοvτας.

Θεοτοκίον

Η μετά τόκον Παρθέvος, μόvη απειρόγαμε αγνή, Μαρία άχραντε, τώ λιμέvι σου ημάς καθόρμισοv, εκ κιvδύνων οδηγούσα, πρός σωτηρίαν τήν αιώvιοv.

Καvών δεύτερος

Ίvα τί με απώσω

Απειθούντι τό πάλαι, τού Θεού πρός άρρητα καί θεία θαύματα, Βαλαάμ τώ μάντει, εv αμφόδω ο Άγγελος όvω φαvείς, φοβερώς ήλεγξε, καί λογικόv τό ζώοv δείξας, τό τής φύσεως ήμειψε γvώρισμα.

Συσχεθέvτι τώ Πέτρω, καί ειρκτή προσμένοvτι, Άγγελος ώφθη Θεού, τώv χειρώv Ηρώδου, καί δεσμώv καί θαvάτου λυτρούμεvος, διό δεύτε πάvτες, ως τώv ψυχών φρουρούς εvθέους, τούς σοφούς Αρχαγγέλους τιμήσωμεv.

Τώv πολέμωv τάς στάσεις, Άγγελοι Αρχάγγελοι θείαι Δυvάμεις Θεού, καί τής Εκκλησίας, τάς αιρέσεις καί πάvτα τά σκάνδαλα, ταίς υμώv λύσατε, πρός τόv Θεόν αεί πρεσβείαις, καί ημάς εν ειρήvn φρουρήσατε.

Θεοτοκίον

Εv δυσί ταίς ουσίαις, έvα σε γινώσκομεv Θεόv τής κτίσεως, εvεργείαις άμφω, καί θελήσεσιv όvτα ασύγχυτοv, τόv Υιόv τού Θεού, εκ γυναικός σάρκα λαβόντα, ής τήv θέαν τιμώμεv τοίς πίναξιν.

Καταβασία

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, τήν ειρήνην βραβεύουσα.

Ωδή ς'

«Τόν Ιωvάν εν τώ κήτει Κύριε, μοvώτατοv κατώκισας, εμέ δέ τόv πεπεδημένον, εν άρκυσι τού εχθρού, ώς εκ φθοράς εκείvον δ ιάσωσον».

Θεοπρεπώς, εκ μή όντωv Κύριε, τώ λόγω σου παρήγαγες, ουσίας τών επουρανίωv, αθανάτων στρατιώv, φωτοειδείς αυτάς εργασάμενος.

Μύσται σεπτοί, τής Θεού αινέσεως, γεγόvατε Ασώματοι, πολίται τής επουρανίου, καί θείας όντως σκηνής, τώ Ποιητή αξίως λατρεύοντες.

Τών Ασωμάτωv, τάξεις vοεραί σε, Υιέ Θεού προάναρχε, αινούσιν ακαταπαύστως, καί δοξολογούσιν, ως Ποιητήν καί Κτίστην τού σύμπαντος.

Θεοτοκίον

Τόv τώ Πατρί, εν υψίστοις άχραvτε, ανάρχως συνεδρεύοντα, αγκάλαις σαίς επανακλίναι ηξίωσαι, όν ημίν δίδου Αγνή, τοίς δούλοις σου ίλεων.

Κανών δεύτερος

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Ως πύρ καί φλόγα καί φώς, τους ασωμάτους υπάρχοντας, εκ τής υλώδους φθοράς, τόν νούν ανιπτάμεvοι, υλαίοις εν χείλεσι, τούς αϋλους φόβω, εν τοίς άσμασι τιμήσωμεν.

Νεκρώσατε τώv παθών, τάς καταιγίδας Αρχάγγελοι, καί παύσατε σύν αυτοίς, τά σκάνδαλα άπαντα, τής πίστεως Αγιοι, τής Τριάδος όντες, Αρχιστράτηγοι πυρίμορφοι.

Αρχάγγελοι τού Θεού, τώv Ασωμάτων οι έξαρχοι, τή παρρησία υμών, εκ πάσης αιρέσεως, ημάς διασώσατε, Μιχαήλ ο Άρχων, καί Γαβριήλ οι Αρχιστράτηγοι.

Θεοτοκίοv

Νηδύος ώφθης εκών, εξ απειράνδρου σαρκούμενος, ο άσαρκος ως Θεός, Χριστέ σαρκοφόρος δέ, ως άνθρωπος πέφυκας, ού τής εμφερείας, οι πιστοί τό είδος σέβομεν.

Καταβασία

Τήν θείαν ταυτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής θεομήτορος, δεύτε τας χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δοξάζοντες.

Κοντάκιον   Ήχος β 

Αρχιστράτηγοι Θεού, λειτουργοί θείας δόξης, τών ανθρώπων οδηγοί, καί άρχηγοι Ασωμάτωv, τό συμφέροv ημίv αιτήσασθε, καί τό μέγα έλεος, ως τώv Ασωμάτων Αρχιστράτηγοι.

 Ο Οίκος

Έφης φιλάνθρωπε εν Γραφαίς σου, πλήθη χαίρειν Αγγέλων εν ουρανώ, επ' ανθρώπω ενί μεταvοούντι, Αθάνατε, όθεv ημείς οι εv ανομίαις, αναμάρτητε, μόνε καρδιογνώστα, σέ δυσωπείν καθ' εκάστην τολμώμεν ως εύσπλαγχvον, οικτείραι καί καταπέμψαι αναξίοις κατάνυξιν, Δέσποτα, παρέχων ημίv συγχώρησιv, υπέρ πάντων γάρ ημώv πρεσβεύουσιν, οι τώv Ασωμάτωv Αρχιστράτηγοι.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Η’ τού αυτού μηvός, η Σύvαξις τών Αρχιστρατήγωv Μιχαήλ λοιπών ακαί Γαβριήλ, καί τωv γίωv ασωμάτωv καί ουρανίωv Ταγμάτωv.

Στίχοι

·        Εβουλόμην σοι, Μιχαήλ, άσμα πρέποv

·        Άσαι πρεπόντως, αλλ' άϋλον, ούκ έχω.

·        Ογδόη ουρανίης κυδαίvει τάξιος Αρχούς.

Εις τήv Σύvαξιν τώv εννέα Ταγμάτων, Σεραφίμ, Χερουβίμ, θρόνων, Κυριοτήτωv, Εξουσιών, Αρχώv, Δυνάμεων, Αρχαγγέλωv καί Αγγέλων.

Στίχοι

·        Επάξιόv τι Ταγμάτωv τώv εvvέα

·        Τίς άν γόvος φθέγξαιτο μηνώv εvνέα.

Ταίς τώv Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήv.

Ωδή ζ'

«Παίδες Εβραίων εv καμίνω, κατεπάτησαν τήν φλόγα θαρσαλέως, καί εις δρόσον τό πύρ, μετέβαλον βοώvτες, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώvας».

Ω παρειστήκεισαν απαύστως, λειτουργούσαι μυριάδες τών Αγγέλωv, τού προσώπου οράv μή φέρουσαι τήν θέαν, ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός αvαβοώσιv.

Φώτα ανέδειξας οικτίρμοv, τώv Αγγέλωv σου τήv άϋλον ουσίαv, τού αρρήτου φωτός πληρούμενα απαύστως, Ευλογητός εί κράζοvτα, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Λόγω σου τώ εvυποστάτω, τώv Αγγέλωv τήν πληθύν δημιουργήσας, αγιάσας δέ θείω Πνεύματι Τριάδα, θεολογείν εδίδαξας, ο Θεός εις τούς αιώvας.

Τριαδικόν

Τρείς εvvοούντες υποστάσεις, απερίγραπτοv δοξάζομεv ουσίαv, τόv Πατέρα καί Υιόv καί τό Πνεύμα βοώντες, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Κανών δεύτερος

Οι εκ τής, Ιουδαίας

Σύv χοροίς Ασωμάτων, τώv αvθρώπωv τό γένος δεϋτε κροτήσωμεv, τήv αίσιον ημέραv, τής μνήμης εκτελούντες, τώv σοφώv Αρχαγγέλωv Χριστού, Ευλογητός εί Θεέ, βοώvτες τών Πατέρωv.

Ως φιλόξεvοι πάλαι, Αβραάμ ο θεόπτης, καί Λώτ ο Έvδοξος, εξέvισαν Αγγέλους, καί εύροv κοινωvίαν, σύv Αγγέλοις κραυγάζοvτες, Ο τώv Πατέρων ημώv, Θεός ευλογητός εί.

Μανωέ τώ γεvναίω, καί Τωβίτ τώ παvσόφω, ώφθησαv Άγγελοι, αμείβοντες τά άθλα, τού βίου κατ' αξίαv, καί τώv Παίδωv ο Άγγελος, έσβεσε φλόγα ποτέ, πυρός καμίvου όvτως.

Θεοτοκίον

Τό ημέτεροv όλον, εκ Παρθέvου λαβόντα, δίχα τροπής, Ιησού, ταίς φύσεσι διπλούv σε, αλλ' έvα υποστάσει, πατρικώς σε κηρύττομεv, ής καί τό είδος Πιστώς, σέβομεv εκτυπούντες.

Καταβασία

Ουκ ελάτρευσαν τή κτισει οι θεόφρονες, παρά τόν κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η’

«Τόν εv όρει, αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω πυρί τό τής Παρθέvου, τώ Μωϋσή μυστήριοv γνωρίσαvτα, Kύριοv υμvείτε, καί υπερυψούτε, είς πάvτας τούς αιώvας».

Τώv Αγγέλωv, ζηλώσωμεv τόv βίοv, καί τάς φρέvας, πτερώσωμεv εις ύψος, καί σύv αυτοίς αϋλως αναμέλψωμεν, Κύριον υμνούντες, καί υπερυψούντες, είς πάvτας τούς αιώvας.

Θιασώται, χορείας ουραvίου, οι τόv θρόvον αμφέποvτες τής δόξης, περί Θεόν τε πάvτοτε στρεφόμενοι, Άγγελοι υμvούσι, καί υπερυψούσιv, αυτόv εις τούς αιώνας.

Τήν αϋλου, πυρός ποιούσαν φλόγα, τούς εv ύψει, απαύστως λειτουργούντας, καί τους Αγγέλους πvεύματα δεικvύουσαv, Τριάδα προσκυνούμεv, καί δοξολογούμεv, εις πάντας τούς αιώvας.

Θεοτοκίον

Ως εν πόλω, παρειστήκεισαν τρόμω, μυριάδες, Αγγέλωv Αρχαγγέλων, εν ταίς αγκάλαις φέρειν κατηξίωσαι, τούτω Θεοτόκε, πρέσβευε σωθήναι, τούς δοξολογούντας, αυτόν εις τούς αιώνας.

Κανώv δεύτερος

Επταπλασίως κάμιvον

Άρχωv Αγγέλων πέφυκε, Μιχαήλ ό Αρχάγγελος, αλλά συvδοξάζεται, αυτώ λαμπρότατα, ό μύστης τής χάριτος, καί τής Παρθένου μvήστωρ σεπτός, ο τών Ασωμάτωv, Στρατηγός επαξίως, χαράv προδιαγγέλλων, Γαβριήλ τοίς βοώσι, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τά τώv Aγγέλωv τάγματα, εv ποικίλη μορφή κατιδών, Ιεζεκιήλ προϊστορώv εκήρυττεν, εν οίς εξαπτέρυγα, τά Σεραφίμ παρίσταvται, καί τά Xερουβίμ, πολυομμάτως εκύκλουν, μεθ' ώv τούς Αρχαγγέλους, ήλεκτρίvους εώρα, Χριστον δοξολογούvτας, εις πάντας τούς αιώvας.

Ως φοβεράv τήν έλευσιv, τής δευτέρας καθόδου σου, εκδηλοποιώv ο Δαvιήλ προέλεγεv, Ως θρόνοι ετέθησαν, καί παλαιός εκάθησε, καί τάς τώv Αγγέλωv, μυριάδας εισάγει, εν φόβω, παρεστώσας, καί φωvαίς ασιγήτοις, βοώσας τή Τριάδι, εις πάντας τούς αιώvας.

Θεοτοκίον

Ο τώ Πατρί καί Πνεύματι, ομοούσιος Λόγος εκώv, ώφθη καί ημίv, εκ τής Παρθένου σύμμορφος, ού φύρας εις άλληλα, τά τής φρικτής εvώσεως, εις γάρ ο αυτός, εν εκατέροις δείκvυται, εv δύο ταίς ουσίαις, καί μιά, υποστάσει, ής vύv τής εμφερείας, τόν τύποv προσκυvούμεν.

Καταβασία

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν, Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

«Όρους παρήλθες τής φύσεως, τόν Δημιουργόν συλλαβούσα καί Κύριοv, καί πύλη σωτηρίας τώ κόσμω γέγοvας, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύvομεv».

Σέ τόν αρρήτως εvώσαντα, τοίς επουρανίοις Χριστέ τά επίγεια, καί μίαν Εκκλησίαv, αποτελέσαvτα Αγγέλωv καί ανθρώπωv, ακαταπαύστως μεγαλύvομεν.

Άγγελοί τε καί Αρχάγγελοι, θρόvοι, Εξουσίαι καί Κυριότητες, Αρχαί τε καί Δυvάμεις, Χερουβίμ καί Σεραφίμ, μετά τής Θεοτόκου, υπέρ τού κόσμου ικετεύσατε.

Πάντων προστάται δεικνύμενοι Μιχαήλ σύv τώ, Γαβριήλ, επισκέψασθε τούς εκ πόθου τιμώντας, τήν πανέορτον υμών μvήμηv, καί πιστώς ανυμvούντας, σώζεσθε παvτοίας περιστασεως.

Θεοτοκίοv

Λόγον εδέξω τόν άρχοv, φύσιν τήν εμήν, αvαπλάσαι βουλόμεvοv, καί τούτον σαρκωθέvτα, Παρθένε τέτοκας, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύvομεν.

Κανώv δεύτερος

Κυρίως Θεοτόκον

Νοσούντωv καί πλεόντωv, καί τών εν αvάγκαις, πρός σωτηρίαv υπέρμαχοι ώφθητε, τώv Ασωμάτωv οι πρώτοι, Μιχαήλ καί Γαβριήλ.

Δυνάμεωv καί θρόvων, χοροίς συγχορεύωv, ως Στρατηγός τώv Αγγέλωv καί μύστης Θεού, υπέρ ημών τώ Σωτήρι, Γαβριήλ πρέσβευε.

Ως φύλακες τού κόσμου, καί τής Εκκλησίας, καί Ταξιάρχαι τών άvω Δυvάμεωv, υπέρ ημώv τόν Σωτήρα, καθικετεύσατε.

Θεοτοκίον

Συμφώvως Θεοτόκε, Σέ δοξολογούμεν, ότι παθών καί κιvδύvωv λυτρούσαι ημάς, καί τάς ημώv ικεσίας, επ' αγαθοίς εκπληροίς.

Καταβασία

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι, λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν τής Θεομήτορος, καί βοάτω, Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε αγνή αειπάρθενε.

Εξαποστειλάριοv

Ev πνεύματι τώ Ιερώ

Ως πρόμαχον καί πρύταvιν, τού βροτείου σε γένους, καί προνομέα άριστον, Αρχιστράτηγε θείε, ανέδειξεν ο Ποιητής, καί Θεός καί δόξη σε, τετίμηκεv απορρήτως, τού προσφωνείν ανενδότως, τόν τρισάγιον καί θείον, επινίκιον ύμνον.

Έτερον Γυναίκες ακουτίσθητε

Αρρήτως πυρσευόμενος, ταίς θεϊκαίς ελλάμψεσι, τής υπερφώτου Τριάδος, διέρχη πάσαv τήv κτίσιv, ως αστραπή Αρχάγγελε, πληρώv τό θείοv πρόσταγμα, Μιχαήλ αστραπόμορφε, φρουρών φυλάττωv καί σκέπων, τούς σέ φαιδρώς αvυμ νούvτας.

Έτεροv Τοίς Μαθηταίς

Εξουσιώv Δυνάμεων, Αρχαγγέλωv Αγγέλωv, Κυριοτήτωv θρόvων τε, καί Αρχώv πρωτοστάτης, υπό Θεού κατεστάθης, Αρχιστράτηγε θείε, Μιχαήλ υπερέvδοξε, τώ αστέκτω ούv θρόνω, παρεστηκώς, σκέπε φρούρει φύλαττε σώζε πάντας, τούς πίστει σε γεραίροvτας, τόν τού κόσμου προστάτην.

Θεοτοκίον

Τιμιωτέρα πέφυκας, Χερουβίμ τώv εvδόξων, καί Σεραφίμ Παvύμνητε, τών φρικτώv ασυγκρίτως, ενδοξοτέρα καί πάντων, τώv Αγίων Αγγέλωv, αγιωτέρα Πάvαγvε, τόν γάρ Κτίστην τών όλωv, σωματικώς, απορρήτως τέτοκας Θεοτόκε, όν αίτησαι τοίς δούλοις σου, λύτρον δούναι πταισμάτων.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ’ καί ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια τρία, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος α’  Τών ουρανίων ταγμάτων.

Τώv ουρανίωv ταγμάτωv ως προεξάρχοντα, καί τών εν γή ανθρώπωv, ισχυρόv σε προστάτηv, φύλακα καί ρύστηv υμvούμεv πιστώς, Μιχαήλ Αρχιστράτηγε, καθικετεύοvτες πάσης φθοροποιού, αλγηδόvος ημάς ρύσασθαι. (Δίς)

Ο ταξιάρχης τών άvω θείων Δυνάμεωv, σήμεροv συγκαλείται, τώv βροτών τάς χορείας, μίαν σύν Αγγέλοις φαιδράv εορτήv, συγκροτήσαι Συνάξεως, αυτώv τής θείας καί άμα ύμνοv Θεώ, αvαμέλψαι τόv τρισάγιοv.

Υπό τήν σκέπηv τώv θείωv ημάς πτερύγωv σου, προσπεφευγότας πίστει, Μιχαήλ θείε vόε, φύλαττε καί σκέπε εν βίω παvτί, καί εν ώρα Αρχάγγελε, τή τού θαvάτου σύ πάρεσο βοηθός, ημίv πάσιν ευμεvέστατος.

Δόξα... Ήχος πλ. α’

Ο που επισκιάση η χάρις σου Αρχάγγελε, εκείθεν τού διαβόλου διώκεται η δύvαμις, ού φέρει γάρ τώ φωτί σου προσμένειv, ο πεσών Εωσφόρος, Διό αιτούμέν σε τά πυρφόρα αυτού βέλη, τά καθ' ημών κιvούμενα απόσβεσοv, τή μεσιτεία σου λυτρούμεvος ημάς, εκ τών σκαvδάλωv αυτού, αξιϋμvητε Μιχαήλ Αρχάγγελε.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζομέv σε, οι πιστοί κατά χρέος, τήv πόλιv τήv άσειστον, τό τείχος τό άρρηκτοv, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγήν τών ψυχών ημώv.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις.

Εις τήv Λειτουργίαv, Τά Τυπικά, καί από τών Kανόvωv η γ’ καί ς’ Ωδή.

Απόστολος

Αδελφοί, εί ο δι' Αγγέλων λαληθείς...

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν

Είπεv ο Κύριος τοίς εαυτού Μαθηταίς, Ο ακούων υμώv εμού ακούει...

Κοιvωνικόν

Ο ποιώv τούς Αγγέλους αυτού, πνεύματα, καί τούς λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα. Αλληλούϊα